جابر بن یزید جعفی ازحضرت باقر العلوم- علیه السلام- روایت می کند که آن حضرت فرمود:«قرآن در روز قیامت به بهترین صورت وارد می شود،با مسلمانان برخورد و ملاقات می کند،آنان می گویند این شخص از ماست،از آنان می گذرد تا به پیامبران می رسد، آنان نیز می گویند او از ماست،از آنان نیز عبور کرده تا به فرشتگان مقرب می رسد،آنان نیز می گویند او از ماست،تا اینکه سرانجام به محضر پروردگار بزرگ می رسد و می گوید:« پروردگارم! من در دنیاروزهای فلانی را به تشنگی و شبهایش را به بیداری کشاندم ، ولی روز و شب فلانی به تشنگی و گرسنگی نگذشت[و تعالیم من در او موثرنبوده و برای من سختی نکشید]» ،خدای تبارک و تعالی می فرماید:«آنها [دسته اول] رادر بهشت وارد منزل هایشان کن!» قرآن بر می خیزد و آنان در پی او حرکت می کنند،او به مومن می گوید:« بخوان و از [درجات] بهشت بالا برو !» او نیز می خواند و بالا می رود تا اینکه هر کسی به منزل مخصوص خویش می رسد.»(کلینی،الکافی ج2 ،ص 601 ). بنابر این حدیث شریف انس با قرآن و عمل به قرآن در روز قیامت به صورت مراتب بهشت و ترقی در آن درجات آن ظهور می کند.این مضمون در روایات سایر معصومین-علیهم السلام- هم وارد شده است.حضرت علی –علیه السلام- در سفارشات خود به فرزندشان جناب محمد حنفیه،می فرماید:« ...وَ اعْلَمْ أَنَّ دَرَجَاتِ الْجَنَّةِ عَلَى عَدَدِ آیَاتِ الْقُرْآنِ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ یُقَالُ لِقَارِئِ الْقُرْآنِ اقْرَأْ وَ ارْقَ فَلَا یَکُونُ فِی الْجَنَّةِ بَعْدَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ أَرْفَعُ دَرَجَةً مِنْهُ .»( صدوق،من لایحضره الفقیه ج 2، ص 628 ) و بدان که درجات بهشت به تعداد آیات قرآن است و در روز قیامت به قاری قرآن گفته می شود :«بخوان و بالا برو!»ودرجه او در بهشت بعد از پیامبران و صدیقین بالاتر از همه است.»امام جعفر صادق-علیه السلام- نیز می فرماید: «عَلَیْکُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ فَإِنَّ دَرَجَاتِ الْجَنَّةِ عَلَى عَدَدِ آیَاتِ الْقُرْآنِ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ یُقَالُ لِقَارِئِ الْقُرْآنِ اقْرَأْ وَ ارْقَ فَکُلَّمَا قَرَأَ آیَةً یَرْقَى دَرَجَةً.»( همان).بر شما باد تلاوت قرآن! زیرا درجات بهشت به تعداد آیات قرآن است،پس هنگامی که قیامت شود به قاری قرآن گفته می شود:«بخوان و بالا برو!» پس هر آیه ای بخواند درجه ای بالا می رود.»( حر عاملی،وسائل الشیعه ج6 ،ص190 ).از احادیث فوق مشخص می شود که منظور از قرائت، خواندن ،فهم و عمل به آیات است،چنانکه در حدیث امام پنجم –علیه السلام- اشاره شده بود که قاری قرآن تحت تاثیر تعالیم آن دنیای خود را به قیام و صیام سپری کرده بود.یکی از بزرگان فرموده است:« مراد از درجات آیات، معانى آنهاست ، و آن معانى نیز حقایق نوریه هستند که به حسب نفاوت و مراتب عروجى و صعودى قرآن، درجات اند:. هم درجات عندالله . و لکل درجات مما عملوا. لهم درجات عند ربهم . فاولئک لهم الدرجات العلى . رفیع الدرجات . یرفع الله الذین آمنوا منکم و الذین اوتوا العلم درجات.» مطلب مهم و مفتاح فهم این گونه حقایق صادر از اهل بیت عصمت و طهارت این است که دانسته شود علم و عمل انسان سازند، و انسان ، به حکم محکم اتحاد مدرک و مدرک ، آنچه را آموخت و بدان کار بست اندوخته او است که خود همان است.»(حسن زاده آملی،انسان و قرآن ص26).